Nerededir diye merak etsem arar bulurum hemen. Ya Şirinevler’de bilardo oynuyordur ya da kahvehanenin birinde arkadaşlarına bir şeyler anlatıyordur. Ama mutlaka Cağaloğlu’ndadır. Ya inerken, ya çıkarken görürüm onu. Yayınevinde de olabilir. Sıcaktır, samimidir. Konuşurken hemen anlarsınız o içtenliği. Çok konuşan biri de değildir. bu kimliğini de notlayalım buraya.

 

Nisan 1978 tarihinde yayımlanan ‘Şafak Sökerken’i, ‘şiir yazmak ne güzel değil mi’ sohbetinde diyerek 28 Nisan 1991 günü imzalamış. Bu zamana bakarsak otuz yıl geçmiş aradan.

 

1974 tarihinde ilk kitabı ‘Sancı’ yı yayımlar yüksek okulda okurken. İdris Atmaca 1954 Niğde doğumludur. 1994 tarihinde ‘Seyir’ yayımlanır. 1997’ de ‘Mayası Onur’ gün yüzüne çıkar. ‘Kapısız’ 1998, ‘Efekare’ 2000, ‘Aynasız Oda’ Eylül 2002, ‘Filmin Devamı’ 2005, ‘Peşimde Biri Var’ Mayıs 2008 ve ‘Uzak Atlı’ Mayıs 2009 tarihlerinde okurla buluşur. Mutlaka başka kitapları da yayımlanmıştır İdris Atmaca’nın. Ama benim İstanbul’dan ayrılmam, ekmek parasının dayattığı zorluklar nedeniyle ya ben ulaşamamışımdır ya da adressizlikten İdris ulaştıramamıştır.

 

Şimdi aklıma geldi ‘Ekmekarası Umut’ adlı bir kitabı daha olacak bende, ama bu kalabalıkta nerede?

Muammer Hacıoğlu üzerine de bir çalışması var dostumuzun.

 

İdris Atmaca, şiirini hiçbir zaman yaşamın dışına çıkarmadı. Yaşamının şiirsel yolculuğudur şiirleri. Yalındır ve söylenmesi gerekeni söylemektedir diye düşünmüşümdür hep. Şiirleriyle yaşamının birlikte yürüyüşü önemsenmelidir bence.

Saray, 16 Mart 2021.