O GÜNLERİN 23 NİSAN’LARI…
22 Nisan 2018 22:50:33
Kuşaklar arasını 15 yıl olarak hesaplarsak…
Ben cumhuriyetin ikinci kuşak çocuğuyum…
İkinci yeniden paylaşım savaşının da ilk kuşak çocuğu…
Karartma Gecelerinin yahut…
Zonguldak’tayız…
18 yaş ve üstüne çalışma yükümlülüğü konulmuş…
Özellikle köylüler kan ağlıyor…
Ekmek karneyle veriliyor…
Et,süt,yumurta,baklagiller yok;olanlar ateş pahası…
Ahali zerzavatla besleniyor…
Ocaklardan ölü ve yaralı fışkırıyor…
Nasıl anlatsam,EKİ bürokrasisi ile fırsatçı tüccarların dışında ahali,yokluğa-yoksulluğa teslim olmuş durumda…
Ulusal bilinç muzrak gibi ayakta ama…Savaş koşullarının da buna etkisi var tabii!.. Ulusal bayramlar her zamankinden büyük bir coşkuyla kutlanıyor;zafer takları her zamankinden daha görkemli kuruluyor.. Resmi geçitler,her zamankinden daha diri ve disiplinli…
Mithatpaşa ilkokulunda okuyorum…
23 Nisan’ların ayrı bir önemi var bizim için…çocuğuz ya…
Daha bir hafta önceden sınıfları süslerdik…Atatürk resimlerinin kenarlarını karanfillerle donatırdık.Önlükler ya yenilenir ya da yıkanıp ütülenirdi,kunduralar,değişmediyse,en azından ışıl ışıl boyanırdı.Nasıl da heyecanla beklerdik törenleri…
Düzgün sıralar halinde hükümet meydanına girerken,en önde,siyah tayyörü ve beyaz bluzuyla şık mı şık ve bakımlı başöğretmenimiz Azize Hanım (Sirel) olurdu.Sarı saçları ışıl ışıl…Tören geçişi sırasında yine en önde,yüksek ökçeli siyah pabuçlarını zemine askersi adımlarla vura vura protokolü selamlardı…
Alkış kıyamet…
Cumhuriyet kadınının prototipiydi baöğretmenmiz…
Öteki okulların öğretmen ve başöğretmenleri de öyle…Ama bizim başöğretmenimiz bir başkaydı…
Nasıl gurur duyardık…
Her 23 Nisan’da müsamereler verilir,çocuk baloları düzenlenirdi.Ben ilk papyonumu,ikinci sınıftayken takmıştım.Yanları simli siyah pantolon,beyaz gömlek,kırmızı papyon,rugan pabuç…Kızlar organze etek ve bluzlar giyerler hep birlikte dans ederdik…
Türkiye ve Zonguldak halkı yoksuldu,ama onu ayakta tutan mızrak gibi bir ulusal bilinci vardı…
Cumhuriyet çocuklarıydık…
Boru değil…
00
Türkiye halkı hala yoksul,Zonguldak halkı da…
Ellerinde kalan tek şeyi,o mızrak gibi ulusal bilinci de almaya çalışıyorlar nicedir…
Biliyorlar ki, o gitti mi,cumhuriyet de gider…
Yağma yok!
Meydanlarda yasaksavar gibi kutlansa da ulusal bayramlar bu kez yüreklerde kutlanıyor olanca coşkusuyla…
ETİKETLER : Yazdır