Ä°NSANIN KENDÄ°SÄ°NÄ° BÄ°LMESÄ°
28 Eylül 2017 00:48:23
Adalet ve eÅŸitlik kavramlarını tam olarak ifade edemediÄŸimizden dış dünyaya karşı bakış açımız sabit kalıyor. YaÅŸam ÅŸartları her ne olursa olsun insan zamanla vicdanından yoksun düşmemeli. Åžimdilerde yoksulluk içinde barınan kiÅŸiyle karşı karşıya gelsek küçümser bir yüz ifadesiyle karşılıyoruz o insanı. Bu benliÄŸimize o kadar çok iÅŸlemiÅŸ ki mesela bir esnaf içeri giren müşterinin herkesten aynı maliyeti aldığı halde o müşteriyi konumuna göre yargılamamalı. Karşımızdaki insan kim olursa olsun yüzümüzden gelen sıcak bir tebessümle selamlama edasıyla karşılamalıyız. Bizi biz yapan deÄŸerleri zamanla insanlık yanımızı kaybederek yitirmemeliyiz. Vicdanımızdan yoksun düşmememiz bizim kendimizi bilmemizden geçer ve “kendini bilmek” sadece insanın kendisine yönelik almış olduÄŸu kararlar doÄŸrultusunda oluÅŸmaz. Hür yaÅŸamanın hakkını verebilmek yalnızca kendi hayatımızda atacağımız adımlar deÄŸildir.Nereye doÄŸru baksak muhtelif hadiselerle karşılaÅŸtığımız anda iÅŸte o zaman kendimizden yenik düşmekten daha çok sorgulamaya baÅŸlarız. Ä°ÅŸte insanın kendisini tanıması vicdanına kulak vermesiyle baÅŸlar ve kendisini tanımış olur. Kendini tanıyan insan “DoÄŸrularımla ve yanlışlarımla ben buyum.” der ve yanlışlarını düzeltmeye çalışır.Hayatta en güzel hissiyatta bu deÄŸil midir?
Başı belli olup da sonu belli olmayan “ömür” diye barındığımız zaman diliminde yaÅŸantımıza sevgiyle yaklaÅŸarak gelip geçici anlamlar niteliÄŸinde hayatımızda adaletsizlik bulundurmayalım.
ETİKETLER : Yazdır