Popülizm, siyasal propagandanın garnitürüdür. Bir başka deyişle halk dalkavukluğunun/yalakalığının bilimsel adıdır.

Dalkavukluk klasik övgücülüğün sınırları içinde kaldığı sürece zararsızdır. Ama sosyal ve özellikle etnik alanlara kayar da derinleşirse zararlı olmaya başlar.

Siyasetçiler ülkenin farklı bölge ve illerinde yaptıkları konuşulmalarda bölgenin demografik yapısını ıskalamazlar. Bölgesel sorunların yanısıra etnik değinmelerde de bulunurlar. Özellikle Doğu ve Güneydoğu bölgelerindeki siyasal toplantılarda...

Buna, etnik popülizm diyorum ben. Yahut, azınlık yalakalığı !..

Ulus devletlerin henüz kurulmadığı kapitalizmin öncesi toplumlarda etnik sorunlar yoktu. İmparatorlukların içinde çeşitli ırktan, dinden , mezhepten insanlar birlikte yaşıyorlardı.

Örneğin Osmanlı İmparatorluğu böyleydi.

Tüm dünyada kapitalist toplumsal sistemle birlikte ulus devletler kurulmaya başlayınca etnik/azınlık sorunları da başgösterdi.

Devlete egemen olan ırklar bu sorunu başlarda asimilasyon/eritme veya tehcir/zorla göç ettirme politikaları ile çözmeye çalıştılar. Faşist yönetimler genelde etnik temelde filizlendi ve boyverdi. Çok acılı dönemlerden geçildi, ama etnik sorunlar yine de çözülemedi. Çözüm federalizmde arandıysa da her ulus devletin bünyesi bunu kaldıracak güçte/yapıda değildi.

Türkiye’deki Kürt Sorunu gibi...

Osmanlı içinde de Kürtler bir “sorun” du gerçekte. Soruna, Kürt hanedanlarının başlarda Selçuklulara daha sonra Osmanlılara karşı verdikleri nüfuz/çıkar direnişleriyle ilgiliydi. Yabancıların da desteklediği isyanların temelinde özerklik/ayrılık talepleri yatıyordu.

Ulus devlet kurulduktan sonra bu sorun Rumları da içermek suretiyle yeniden alevlendi. Rumlar tehcire tâbi tutulurken diğer azınlıklar ırkçı çevreler tarafından asimile edilmeye çalışıldılar, ancak bu politika başarılı olamadı. Sorun, özellikle Kürt Sorunu günümüze kadar sarktı...

**

Hafta sonunda CHP’nin Van mitingi vardı. Orada bir konuşma yapan CHP lideri Özel, tahmin ettiğim gibi etnik sorunlara girdi, iktidarı hem etnik sorunlara uzak kalmakla suçladı ve hem de ayrımcılık yapmakla. Örneğin Kürt kökenli CHP’li belediye başkanlarının Kürt oldukları için görevden alındığını ileri sürdü...Ahmet Özer’i örnek gösterdi...Oysa Özer Kürt olduğu için değil, başında bulunduğu belediye çok geniş rant alanlarına sahip olduğu için görevinden alındı.

İslami referans olan siyasi parti ve iktidarlar için önemli olan dinsel birliktir. Onlar toplumun çimentosu olarak islamı görür; İslam’da ise ırk ayrımcılığı yoktur, mezhep ayrımcılığı vardır Özel’in verdiği Ahmet Özer örneği cuk oturmadı bu yüzden...

Solda da ırk ayrımcılığı yoktur. Sol, sorunlara sınıfsal açıdan yaklaşır. Halkların birliğini antiemperyalist temele dayandırır, kapitalizme değil ! Örneğin tam bağımsız Türkiye şiarı Türk-Kürt halklarının birlikteliğinin çimentosudur

Özel’in Van’da, deyim yerinde ise, etnik popülizm yapmasını yadırgadım doğrusu. Etnik sorunları iktidar karşıtı retoriğe indirgemek tehlikeli ve yanlıştır.

Etnik  sorunlar, iç sorunlardır; demokratik bir çerçeve içinde tartışılarak çözülür. Bilerek ve/veya bilmeyerek yapılan her türlü ayrımcılık Türkiye’ye zarar verir.