İktidarın tepe yöneticisi, milletvekili, büyükşehir’den en küçük idari birime kadar teşkilat sorumlusu ve hatta yandaşı yalakası olmak zor artık !

Partinin tepesinden teşkilatlara buyruk gidiyor:

“Sahaya inin, halkla teması sıklaştırın !..”

Sahaya inin demek kolay…Olağanüstü koruma çemberleri içinde yığma kalabalıklara nutuk atmak da kolay…Ama, çarşı-pazara çıkıp vatandaşın nabzını yoklamak için yürek lâzım !

Eminim içlerinden şöyle geçiyordur buyruğu alanların:

“Sen niye çıkmıyorsun çarşı-pazara ?”

Birisi başım gözüm allaha emanet diye sahaya çıkacak olsa, adamın bir yakasına yapışılmadığı kalıyor ! Ahali barut fıçısı gibi, burnundan soluyor…

Tepeden gelen buyruk yol da gösteriyor:

“20 yılda yaptıklarımızı anlatın halka…”

İzin verseler anlatacaklar; köprüler, otayollar, hastaneler, parklar, saraylar…Anlatacak çok şey var.

Ama, dinleyen kim !

“İktidarları boş tencere götürür” diye bir söz vardır.

Boş tencereler AKP’yi de götürüyor…

İktidarın şu anki konumu bana Hoca Nasrettin’in ünlü öyküsünü hatırlatıyor:

Hoca bahçede birşeyler ekiyor…O sırada evden oğlunun sesi geliyor:

“Baba bir hırsız yakaladım…”

Hoca dikleniyor:

“Getir keratayı !”

“Baba gelmiyor…”

“Bırak gitsin öyleyse…

“Baba bırakmıyor !..

Bu güzelim öykü, “yavuz hırsız” göndermesidir gerçekte.

AKP, iktidardan artık gitmesi gerektiğinin farkında. Türkiye’nin esenliğini düşünen bir iktidar çoktan erken seçim kararı alırdı. Çünkü ekonomik, sosyal ve siyasal koşullar bunu gerektiriyor.

Ama, AKP bırakmak istemiyor. Çünkü “derin iktidar” onu bırakmıyor ! Onun gitmesi olağan bir iktidar değişikliği olmayacak çünkü…

Muhalefetin daha şimdiden aba altından sopa göstermeye başlaması, AKP’nin iktidara daha da yapışmasına neden oluyor…

Bu aşamada iktidarın yandaşı ve hatta yalakası olmak da zor.

Yandaşların bir gözü anketlerde ! Bir kolpasını bulup sıyrılabilir miyim gerilimi içindeler.

Vıcık vıcık yalakallık örnekleri de artık prim yapmıyor, sadece mide bulandırıyor. Zaten kaliteli (!) yalakalar yavaş yavaş yelken açmaya başladı AKP’den…Gelecek olanlara yanaşabilir miyiz hesapları içindeler…

Ben böyle dönemleri elli küsür yıllık bir gazeteci olarak çok yaşadım:

Erdoğan seçimi yitirirse siyasi kariyeri biter. AKP mecliste grup yapacağı için varlığını tabii korur. Ama, gelecek iktidarın açacağı binbir dosya onları da kımıldayamaz hâle getirir. Bundan da en çok AKP kökenlilerin kurduğu Deva ile Gerçek partileri yararlanır. AKP, tıpkı DP gibi, yeni seçim gelmeden fanksiyonel olarak tabela partisine döner…

Bazen şunu soruyorum kendime:

AKP, sonbaharın sonlarına doğru erken seçim kararı alsa ve düzgün bir seçimin yollarını açsa, 20 yıllık iktidarının günahlarını affettirebilir mi acaba ?

Rasyonel siyasetçilik bunu gerektiriyor aslında. Ama son anda doğru yolun bulunmasının beyhudeliğini gösteren çok örnek var tarihte:

Deneylerle sabittir:

Son pişmanlıklar pek işe yaramıyor !..