Biraz önce telefonla konuştum Nâzım ustayla. Canı sıkkındı, anladım. “Aldırma” dedim. “Bizimkilerde alışkanlığa dönüştü, işleri başkasına yaptırıp, elini taşın altından kurtarma eylemi.” Geçmemişti ustanın surat asıklığı, sürdürdüm konuşmamı, “ bize niye şiir yazmamış sorunuysa sorun, gül geç be usta.” “Aslında, enternasyonalizmin tanımı herkese göre farklılık gösterdiğinden bu anlamsızlıklar ortaya çıkıyor. Yalnız burada ben de bir şeyler söylemek istiyorum, ustamsın ya”
Emperyalizmin son zamanlarda durumu iyi değil ve doğal olarak elindeki tüm kozları ortaya sürüyor.
Kızılderililere, Pigmelere, Aborjinlere de şiir yazmamışsın. Bu ve benzer şeyler konuşuluyor bu günlerde. Ama olmaz ki ustam, bunca hapislikler çektin, ayrılıklar yaşadın, sevdalarından uzak kaldın da, hiç mi aklına gelmedi Eskimolara şiir yazmak.
Neyse, geçsin yüzünün asıklığı, şaka bunlar. Bak kim ne yaparsa yapsın, dönüşünü sürdürüyor dünya. Yine de zaman bulabilirsen ustam bana da bir şiir yazsana.
Saray, 04 Haziran 2020.