Üzerimizde emeği olan insanlara sahip çıkalım. Ki onları düşünmemiz için illa özel günler veya onlar için belirlenen günler olması gerekmiyor. Bizi biz olarak seven tek insan annemizdir. Şunu bilmeliyiz ki en güzel sanatkâr annelerdir çünkü en büyük eserler onların eserleridir. BEN ANNEMİN ESERİYİM. Hayatta bize bilmediğimiz duyguları, yaşantıları öğreten insanlar vardır... Kendimden örnek verecek olursam benim aziz öğretmenim ANNEM'dir. Benim her daim yanımda olan, ufacık tebessümüyle can veren insan! Ayrıca beni öyle bir sevgiyle büyüttü ki bana insanları ve yaşamı sevmeyi öğretti. Ben yaşadıklarımdan ders çıkarmayı annemden öğrendim. Ey benim aziz öğretmenim, ilk şiirim seni o kadar çok seviyorum ki bana öğrettiğin her zerreyle... Sana minnettarım ANNEM.

ANNEM Doğdum bir hediye idim anneme Sonra en büyük hediye o oldu bana... Annem Üstünü örter, uyurken öperdi hep Koklaya koklaya büyüttü beni... Annem En büyük korkumdu onsuz kalmak En sevdiğimdi çünkü elimde değil Ağlayarak uyanırdım Öldüğünü görürdüm rüyalarımda Yine beni o avuturdu... Annem Öyle büyük bir sevgi verdi ki Kimsede bulamadım o yüce aşkı Öyle çok öyle çok sevdi ki beni Yerine başkasını koyamam... Annem Ellerimden tutar okula götürürdü Her zaman üzerime titrer, saçlarımı okşardı Bana bir şey olacak diye korkardı En sevdiğim, bir tanem, biricik annem Şimdi kalbim onun sevgisiyle dopdolu Her zaman minnettarım ona En güzel varlık Limanım, tek sığınağım, Annem