Dijitalleşme de çözüm olmadı !..
Dijital yayıncılık, genel yayıncılık kavramını dünya yayıncılığı şeklinde güncelledi.
Dijital yaşamdan önce yerel gazete deyince daha çok haftada bir yayınlanın dört sayfalık tabloid gazeteler akla gelirdi. Bunlar haftada 100-150 tane basar, genelde abonelere dağıtılırdı,, halk çoğunun adını bile bilmezdi.
Belediyelerin ve özel-resmi kuruluşların yerel gazetelere ayrımsız abone desteği vermesi dağıtılırdı, örneğin Kdz. Ereğli’de haftalık gazete enflasonu yaratmıştı. Sabah erken kalkan bir “gazete” çıkartıyordu !
Dijital yayın imkânları bu spekülatif yayıncılığı eni-konu hizaya soktu. Kağıda basılan ve kimsenin görmediği gazeteler büyük ölçüde yok oldu, internet yayıncılığı onun yerini aldı. Hem baskı masrafı ortadan kalktı ve hem de yerel gazeteler çok geniş bir yayın ağının parçası haline geldiler…
Araştırma/soruşturma haberciliği ile fikir üretimi, bir gazeteyi ötekilerden ayıran temel ölçüdür.
Buradan bakıldığında yakın çevremizde çok az gazete var, günlük fikir üreten tek gazete ise sadece Yeni Ufuk ! Gönül istiyor ki bu sayı çoğalsın…
Bununla övünmüyoruz, çünkü bu zaten gazete olmanın doğal koşuludur.
İşin ilginci, mesleği hakkıyla yapanların son günlerde nerdeyse “öcü” muamelesi görmeye başlamalarıdır !..
Bu gidiş iyi değil !..
Yeni Ufuk
Haber :