Ahlaksızı alkışlamak da ahlaksızlıktır!

Yerel medyanın sorumlu, dürüst kalemleri bir süredir şu ikilemi yaşıyordu:

Susalım mı, yoksa üzerine mi gidelim? Gideceksek, nasıl?

İkilemi doğuran, basın meslek ve ahlak ilkeleriydi.

Aynı dil ve üslupla üzerine gitmek, onun gibi olmak anlamına geliyordu ki, kabül edilemezdi!

Susmak da olmazdı. Çünkü susmak kabullenmektir.

Şiddet,o da olmazdı. Aksi, lümpen bir tavır olurdu ki, mesleğe yakışmazdı.

Hukuki kanallar da kullanılamıyordu.

Ne yapılacaktı peki?

Karşımızdaki”gazeteci”değildi. Eğer olsa, basın meslek ve ahlak ilkelerinden haberi olurdu.

Ahlaksızlığını zerafetle! Sunacak bilgi birikimine sahip entelektüel birisi de değildi.

Önüne gelene sadece küfreden, çoğu belden aşağı ima ve atıflarda bulunan cahil bir ahlaksızdı! Saldırılarının çoğunun belden aşağıda olması,belden aşağı sorunları olduğunu gösteriyordu. Başkalarına atfetmeye çalıştığı feminenlik, aslında içinde taşıdığı feminenliğin (kadınsılığın)dışavurumuydu! Herkesi kendisi gibi görme dürtüsüydü!..

Psikolojik bir vakaydı!

Ne yapılacaktı?

Üzerine gitme kararı alındı. Pisliği temizlemek gerekiyordu. Çünkü onun”mesleğe kene gibi yapışan konumu,gazeteciliği kamu nezdinde itibarsızlaştırıyordu. İşte yerel gazeteciliğin düzeyi bu!” algısı yaratıyordu…

Son ahlaksızlığı kesin kararın alınmasında etkili oldu.

00

Bu kimsenin ahlaksızlıkları, bir başka gerçeği de ortaya çıkarttı:

Yerel basın, 62 yıllık tarihinin belki de kirli dönemini yaşıyor. Basın bir yanıyla çökmüş durumda.Ahlaksızın saldırılarını rahatça tolore etmesi bunu gösteriyor. Dahası da var: Ahlaksızı alkışlayanlar bile görülüyor! Basın içinde yavaş yavaş bir ahlaksızlar grubu oluşuyor!..

Bunu önlemek zorundayız!

Nasıl?

Ahlaksıza ve ahlaksızlığa prim veren herkesi hedefe koyarak!

Çünkü ahlaksıza prim vermek,onu alkışlamak, ona maddi destek sağlamak ve hatta saldırılar karşısında tarafsız kalmak da ahlaksızlıktır!

Analara, eşlere, bacılara, babalara, kardeşlere, topyekun kutsal aile kavramına saldıran bu iğrenç yaratığı ve yaratıklara hakettikleri yere göndermeliyiz!

Herkesin bir ailesi vardır ve sıra onlara da gelebilir!..

Bunu hiç akıldan çıkartmamak gerekiyor…

Yeni Ufuk

Haber :